Soms voel je dat het tijd is voor iets nieuws. Niet omdat alles slecht is waar je bent, maar omdat je diep vanbinnen weet dat er meer mogelijk is. Dat gevoel hebben wij al een tijdje. En sinds we in IJsland waren geweest is dat gevoel alleen maar sterker geworden. De wens om te emigreren komt bij ons niet voort uit onvrede, maar uit een verlangen naar een ander leven vooral een rustiger, eenvoudiger bestaan, dichter bij de natuur.

In de afgelopen jaren merkten we hoe hectisch het leven kan zijn. De dagen vlogen voorbij, gevuld met verplichtingen, verkeer en schermen. We waren steeds bezig, maar voelden ons zelden écht verbonden met wat er om ons heen gebeurde. Langzaam groeide het besef: dit is niet het leven dat we willen blijven leiden.

We verlangen naar ruimte en rust. Naar ochtenden waarop je de vogels hoort in plaats van het verkeer. Naar avonden waarop de lucht nog donker is en de sterren te zien zijn. We willen weer leven met de seizoenen, met aandacht voor wat belangrijk is, niet voor wat dringend lijkt.

De natuur speelt daarin een grote rol. We willen wonen op een plek waar we de wind kunnen voelen, de geur van regen kunnen ruiken, en waar stilte niet iets zeldzaams is. We dromen van een leven waarin we meer buiten kunnen zijn, zelf dingen kunnen verbouwen en de tijd nemen om te genieten van kleine momenten.

Emigreren is voor ons niet alleen verhuizen naar een ander land; het is een bewuste keuze voor een ander ritme. Een stap terug naar eenvoud, naar leven in plaats van overleven. Natuurlijk weten we dat het niet altijd makkelijk zal zijn, maar het idee dat we trouw blijven aan wat voor ons écht belangrijk is, geeft vertrouwen.

We kiezen voor meer natuur, meer rust en meer leven.
En dat voelt als de juiste richting.