Wat eerst nog een droom was, begint nu vorm te krijgen. We hebben de knoop al even doorgehakt we willen echt emigreren. En dat besef voelt tegelijk groots en klein. Groots omdat we een heel nieuw hoofdstuk ingaan, en klein omdat het allemaal begint met stapjes. Eén gesprek, één woord, één plan tegelijk. We voeren gesprekken over grenzen heen.

We zijn begonnen met contact leggen met mensen die al in Zweden wonen. Sommigen komen net zoals wij, uit België of Nederland en zijn daar al een paar jaar geleden neergestreken. Hun verhalen zijn eerlijk en hoopgevend tegelijk: over de stilte die ze vonden, de vriendelijke Zweden die altijd willen helpen, maar ook over de dingen die soms wennen zoals de bureaucratie, de winters, het ritme van het leven daar.

Het is bijzonder hoeveel je leert van zulke gesprekken. Niet alleen over praktische zaken, maar ook over het gevoel van wonen in Zweden. Dat het niet alleen gaat om een huis vinden, maar om echt wortel schieten in een nieuw land.

We zijn ook begonnen met het leren van de taal. De eerste woorden klonken onwennig.. hej, tack, god morgon, maar inmiddels begint het vertrouwd te worden. Het voelt als een sleutel tot een nieuw leven: hoe meer we leren, hoe dichterbij Zweden komt. Soms luisteren we naar Zweedse muziek of kijken we series zonder ondertiteling, en dan dromen we even weg bij het idee dat we dit straks écht zullen verstaan.

En dan misschien wel het spannendste deel: het zoeken naar een huis. Niet zomaar een huis, maar een plek die past bij wat we zoeken, de rust, natuur, ruimte. We kijken naar foto’s van houten huizen met rode gevels, veranda’s met uitzicht op water, of kleine boerderijtjes aan de rand van het bos. Elke advertentie brengt ons een stapje dichter bij dat ene gevoel: hier zouden we kunnen wonen.

Het is nog niet zover, maar de zoektocht zelf is al een avontuur. We ontdekken regio’s, leren over vergunningen en belastingen, en proberen ons voor te stellen hoe het zou zijn om daar de sleutel om te draaien in ons eigen Zweedse huis.

Deze periode voelt een beetje als leven tussen twee werelden. We zijn nog hier, maar met ons hart al een beetje daar. En dat is mooi. Het maakt ons bewust van wat echt belangrijk is: eenvoud, rust, natuur, en samen iets nieuws opbouwen.

We weten dat het niet allemaal vanzelf zal gaan. Er zullen momenten zijn van twijfel, van wachten, van afscheid nemen. Maar elke stap, hoe klein ook, brengt ons dichter bij dat beeld van de bossen, de meren en de stilte die ons zo raakten.

En zo bereiden we ons voor.. met boeken, gesprekken, plannen, en vooral met veel gevoel. Want dit avontuur begint niet pas als we vertrekken.
Het is al begonnen. Hier, nu, met de droom die langzaam werkelijkheid wordt: ons nieuwe leven in Zweden.