Onze eerste keer in Zweden, waar dromen werkelijkheid beginnen te worden.

Sommige plekken voelen meteen vertrouwd, alsof je ze niet voor het eerst ziet, maar herkent.
Zo voelde onze eerste reis naar Zweden. We gingen erheen met nieuwsgierigheid, maar kwamen terug met iets veel groters: het gevoel van thuiskomen. We zijn nu nog enthousiaster om te verhuizen naar deze plek.

Toen we de grens over reden, veranderde er iets in ons. De drukte van alledag leek achter te blijven, en wat ervoor in de plaats kwam, was stilte. Ruimte. Adem. De bossen leken oneindig, de lucht helder en fris, en tussen de bomen glinsterden meren die zo stil lagen dat ze de hemel weerspiegelden. 

Onze reis bracht ons naar Värmland, een streek die voor ons voelt als het hart van Zweden. Daar ontdekten we wat het betekent om écht rust te vinden. De bossen strekken zich eindeloos uit, afgewisseld met glinsterende meren en kleine houten huizen die als stippen in het landschap liggen.

We logeerden aan een meer dat ’s ochtends blauwgrijs was als nevel, en ’s avonds goudkleurig in het licht van de ondergaande zon. Soms zaten we daar gewoon stil, luisterend naar de stilte, naar de wind door de bomen, naar het zachte klotsen van het water tegen de oever. En dan gebeurde er iets bijzonders: de tijd leek stil te staan. Dit is veel meer dan een vakantie.

We kwamen om te kijken, maar we gingen weg met een besluit. Zweden voelde niet als een vakantie, maar als een begin.
Iets in de rust, de natuur, het ritme van het leven daar raakte iets in ons aan. Het was alsof alles wat we belangrijk vinden de eenvoud, ruimte, natuur, stilte daar ineens tastbaar werd.

We begonnen te dromen. Over een huis aan een meer. Over wakker worden met het geluid van vogels in plaats van verkeer. Over leven in een tempo dat bij ons past. En hoe meer we erover spraken, hoe duidelijker het werd: dit is niet zomaar een droom. Dit is wat we echt willen.

Sinds die reis zijn we nog meer begonnen met plannen maken. We lezen, zoeken, kijken naar nog meer mogelijkheden. En dat gevoel zegt telkens weer hetzelfde: hier horen we thuis. Zweden heeft iets met ons gedaan. Het heeft ons laten zien hoe het ook kan: eenvoudiger, rustiger, dichter bij de natuur.

We weten dat emigreren niet niets is. Er zullen hobbels zijn, nieuwe regels, een andere taal, een ander ritme. Maar als we denken aan Värmland.. aan die bossen, die stilte, dat licht dan weten we dat het het waard is.

Misschien duurt het nog even, maar één ding is zeker: Zweden wacht op ons. En ergens tussen de dennen en de meren ligt straks ons nieuwe hoofdstuk klaar om gevuld te worden met nieuwe herinneringen, nieuwe avonturen, en vooral: een gevoel van thuiskomen.